ΚΑΡΑΒΑΝ ΣΕΡΑΪ
Ο χώρος της Μεσογείου αποτέλεσε, απ’ την πρώιμη αρχαιότητα ακόμη, το πεδίο ανάπτυξης των σημαντικότερων πολιτισμών της θάλασσας. Παρά τα ετερόκλητα πολιτισμικά στοιχεία, που διακρίνουν ακόμη και γειτονικούς πληθυσμούς, η ενότητα του χώρου είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς τα ξεχωριστά στοιχεία αποτελούν ψηφίδες που συγκροτούν ένα ενιαίο ψηφιδωτό.
Αν προσπαθήσει κανείς να ορίσει τα πολιτισμικά όρια του ελληνικού χώρου, θα βρεθεί μπροστά σε ένα πεδίο συνεχούς αλληλεπίδρασης, διαδρομών, συναντήσεων και αποκλίσεων, καθώς η ελληνικότητα διακρίνεται από οικουμενικότητα. Ανάμεσα στην Δύση του διαφωτισμού και την μυστηριακή Ανατολή, απλώνεται η Χερσόνησος του Αίμου, τα Βαλκάνια. Η εννοιολόγηση των Βαλκανίων εμφανίζεται μόλις τον 18ο αιώνα στο προσκήνιο, ως δημιούργημα κάποιων ευρωπαίων περιηγητών, ενώ η «βαλκάνια ταυτότητα» ταυτίζεται αφηγηματικά με ένα πεδίο συνεχών συγκρούσεων και υπανάπτυξης. Παρά ταύτα, ο χώρος αυτός έμελε να γίνει το συναπάντημα δυο διαφορετικών κόσμων, με άξονα το κοινό οθωμανικό παρελθόν και την Ορθόδοξη παράδοση.
Η παράσταση «Καραβάν Σεράι» έρχεται να αναδείξει το σπουδαίο πολιτισμικό μωσαϊκό που χτίζεται απ’ τον χώρο της Μαύρης θάλασσας και τα Μικρασιατικά παράλια, μέχρι τα άκρα των Βαλκανίων ως στην Ουγγαρία. Κοινό σημείο αναφοράς, οι τόποι συνάντησης. Χώροι που μετατράπηκαν σε πεδίο ώσμωσης μεταξύ ετερόκλητων πολιτισμών. Χάνια που φιλοξένησαν περιηγητές, εμπόρους, νομάδες κτηνοτρόφους, εκεί που στους οντάδες γεννήθηκαν και διαδόθηκαν δημοτικά τραγούδια. Το πολυτελές όριεντ εξπρές που ένωνε για έναν σχεδόν αιώνα τη Φραγκιά με την Κωνσταντινούπολη, αλλά και καρβουνιάρηδες και σαπιοκάραβα που κουβάλησαν ψυχές ξεριζωμένων. Στα λιμάνια και τα περάσματα, καφέ αμάν, με εστουδιαντίνες και βιωματικούς οργανοπαίκτες. Στον Βορά των Βαλκανίων σοσιαλιστικά πολιτιστικά κέντρα, όπου η δυτική μουσική συναντά την τοπική παράδοση επί σκηνής, ενώ στην ύπαιθρο χώρα ανοιχτά πανηγύρια με τους τσιγγάνους μουσικούς να κουβαλάνε το βαρύ πολιτισμικό φορτίο του δημοτικού τραγουδιού, συγκροτώντας κοινά σημεία αναφοράς μεταξύ των λαών. Γκραίκοι, Βλάχοι, Ρωμανιώτες Εβραίοι, ελληνοφώνοι μουσουλμάνοι και σλαβόφωνοι Ρωμιοί συνθέτουν μια σειρά διαδρομών, που αναδεικνύουν το χώρο της Ανατολικής Ευρώπης ως σπουδαία μήτρα πολιτισμών, καταρρίπτοντας το αφήγημα της υπανάπτυξης.
