"Ξενιτιά και προσφυγιά... Ήπειρος - Ιωνία" στο Ηρώδειο

Τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024, η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος τίμησε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της (1974-2024), με μία φαντασμαγορική, επετειακή εκδήλωση στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με τίτλο: «Ξενιτιά και Προσφυγιά… Ήπειρος – Ιωνία». Ο Χορευτικός Όμιλος Ειρήνη έδωσε το παρών, χορεύοντας συρτά από την περιοχή της Ηπείρου και της Μικράς Ασίας, καθώς και κουλουριώτικο χασάπικο, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου.

Το κοινό, που κατέκλυσε τους χώρους του αρχαίου θεάτρου, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μία εξαιρετική πανδαισία ηχοχρωμάτων από τραγούδια, ερμηνείες, ήχους και χορούς από την Μικρασία και την Ήπειρο, τραγούδια και χορούς που έφεραν μαζί τους οι Μικρασιάτες πρόσφυγες και οι ξενιτεμένοι Ηπειρώτες, αναδεικνύοντας τα κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά των δύο παραδόσεων.

Την καλλιτεχνική και σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης είχε ο ηθοποιός και ερμηνευτής κ. Ζαχαρίας Καρούνης.

Οι ηθοποιοί Τάσος Νούσιας και Ελένη Καρακάση, και οι εμβληματικοί μουσικοί Πετρολούκας Χαλκιάς, Σωκράτης Σινόπουλος και Ανδρέας Παπάς ενθουσίασαν το κοινό με την παρουσία και την ερμηνεία τους.

Η Τζωρτζίνα Πολυχρονάκη, νέο μέλος στο χορευτικό μας, χόρεψε για πρώτη φορά στο Ηρώδειο και μοιράζεται μαζί μας τις εντυπώσεις της:

Ακόμη μια φορά ο Χορευτικός Όμιλος Ειρήνη Ηρακλείου Αττικής βρίσκεται στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, το αρχαίο αυτό θέατρο με την επιβλητική παρουσία και την ιστορική βαρύτητα!

Την 7η Οκτωβρίου βρεθήκαμε όλοι εκεί σε μια εκδήλωση αφιερωμένη στην ξενιτιά και την προσφυγιά, με το αίσθημα του αποχωρισμού, αλλά και της ελπίδας για το μέλλον να υπάρχει μέσα μας καθ' όλη τη διάρκειά της. Ως απόγονος προσφύγων από τη Μικρά Ασία είχα έναν ακόμη λόγο να είμαι εκεί και να τιμήσω κι εγώ όσους αναγκάστηκαν να αναζητήσουν την τύχη τους σε ξένους τόπους. Από τα παρασκήνια ακόμα, περιμένοντας να βγεις στη σκηνή, αισθάνεσαι αυτό το δέος, αυτόν τον ισχυρό δεσμό ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Το συναίσθημα που σε κατακλύζει όταν βγαίνεις σ' ένα γεμάτο θέατρο, σ' αυτή τη σκηνή, είναι μοναδικό, πόσο μάλλον όταν λαμβάνεις το πιο δυνατό χειροκρότημα που μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Όλοι είχαμε αυτό το πλατύ χαμόγελο και τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό που έχουν τα μικρά παιδιά! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη χαρά και τη συγκίνηση που νιώσαμε οι συγχορευτές μου και εγώ με το τέλος αυτής της εμπειρίας. Μια εμπειρία που κάποιοι από εμάς βιώσαμε για πρώτη φορά, να χορεύουμε εδώ, στο Ηρώδειο!
Ευχαριστούμε πολύ τον δάσκαλό και το σύλλογό μας για την τιμή που μας έκαναν και την ανάμνηση αυτή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και θα κρατήσουμε βαθιά μέσα μας!!!