Πρωτομαγιά στην Κύθνο
" Άνοιξαν τα σπαρθόπουλα φεύγουν τα Θερμιωτόπουλα "
... Πόσο κρατάει μια ανάμνηση; Για πόσο καιρό αναπαράγεις τις ίδιες και τις ίδιες εικόνες; Πόσα συναισθήματα χωράνε σε μιάμιση μέρα και πόση εμπειρία;
Βρεθήκαμε στην Κύθνο για να γιορτάσουμε τον ερχομό του Μάη μαζί με τους ντόπιους. Γυναίκες και μικρά κορίτσια έφτιαχναν μπουκέτα και μοίραζαν σε όλους μας. Για το σπίτι, για το καλό. Μα πόση φροντίδα χωράει σε ένα μπουκετάκι λουλούδια; Ξεκινήσαμε όλοι μαζί με τα λουλούδια μας να κάνουμε τον γύρο της Δρυοπίδας. Τη "βολτάρα". Ντόπιοι και επισκέπτες, μικροί και μεγάλοι, με πρωτοπόρους τους Μπέλληδες να δίνουν παλμό στα βήματά μας και να γεμίζουν μουσική τα σοκάκια. Και είδαν τα μάτια μας... Τι δεν είδαν! Παιδιά μικρά, και πιο μικρά ακόμα, να χορεύουν με πάθος τους χορούς που έμαθαν κοιτώντας τους μεγάλους και τους πιο μεγάλους. Πόσα πράγματα είδαμε! Πόσα ακούσαμε και αγγίξαμε! Και μας άγγιξαν κι αυτά. Άγγιξαν μια λεπτή χορδή στο πολύ μέσα μας. Πόσα πράγματα βιώσαμε και πόσα καινούρια γνωρίσαμε! Ανθρώπους μεγάλους και μικρούς που μας υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκαλιές. Γεμάτους λαχτάρα να μας δουν και να μας δείξουν. Άνθρωποι που μας έκαναν να νιώσουμε κι εμείς μέρος του νησιού. Μα πόση φιλοξενία χωράει σε ένα μικρό νησί; Πόσο πολύ χορέψαμε! Πόσα πράγματα μάθαμε και σημειώσαμε στα τεφτέρια του μυαλού μας. Άνοιξαν οι ψυχές και τα μάτια μας, οι ορίζοντες και οι καρδιές μας. Ήρθαμε κι εμείς πιο κοντά μεταξύ μας, ήπιαμε, γελάσαμε, χορέψαμε και ταξιδέψαμε!
Εις το επανιδείν...
- γράφουν Δανάη & Μυρτώ Τσάκωνα -
